کریستال به وجود آمده در کود معادل رسوب نمی باشد. این دو فرایند کاملا باهم متفاوت هستند و نحوه تشکیل آن در کود ها نیز با یکدیگر متفاوت است. کریستال فقط در کودهای سوسپانسیون دیده میشودو در کودهای مایع به هیچ عنوان وجود ندارد. در حالی که رسوب فقط در کودهای مایع دیده میشود و در کودهای سوسپانسیون به دلیل مدل تولید و وجود ماده سوسپانسیون کننده ایجاد نمیشود. کودهای مایع وقتی رسوب میدهند که تاریخ مصرف آن ها گذشته باشد در نتیجه خاصیت ماده نگهدارنده نیز از بین رفته و ماده موثره در حالیکه هیج استفاده ای ندارد کف بطری غوطه ور میشود و پس از مدتی به دلیل فشار مایع بالایی و غلظت بالا تشکیل رسوب غیر قابل مصرف میدهد که بسیار شبیه گچ می باشد. در حالی که در کودهای سوسپانسیون عوامل متعددی منجر به تشکیل کریستال می شوند: 1- عدم نگهداری در دمای مناسب یعنی دمای که در ان کود بیش از حد گرم یا بیش از حد سرد میشود. دمای مناسب برای نگهداری سوسپانسیون ها 15 تا 28 درجه سانتی گراد است. بدیهی است وقتی کود سوسپانسیون در دمای کمتر از 15 درجه قرار بگیرد به سرعت به سمت فرایند کریستالیزاسیون می رود و زمانی که بیش از 28 درجه قرار گیرد ماده سوسپانسیون کننده تحلیل و فرم کود به مایع تبدیل خواهد شد و در برخی موارد گاز در بطری ایجاد کف کرده و درب آن بادکردگی نشان می دهد. 2-تابش مستقیم نور خورشید بر روی بطری منجر به افزایش دمای داخل بطری میشود. در این حالت به دلیل اینکه فعالیت ماده سوسپانسیون کننده و میزان جنبش مولکولی افزایش میابد در نهایت کریستال ایجاد و مانع از مصرف دوز صحیح کود خواهد شد. 3- باز بودن درب بطری پس از مصرف به دلیل ورود هوا و افزایش فعالیت تبخیری منجر به کاهش محتوای آب کود و تشکیل کریستال کود خواهد شد. 4-به یاد داشته باشیم هر محلولی پس از رسیدن به نقطه اشباع در صورتی که به حال خود رها شود میتواد تشکیل هسته ای مضاعف بدهد و پس از تشکیل هسته کلیه ترکیبات موثره به اطراف آن می چسبد و در این حالت منجر به تشکیل کریستال خواهد شد. وجود هسته فلزی در کودهای سوسپانسیون و در شزاسط فوق اشباع این فرایند را تشدید می کند و این حالت تنها به دلیل مدل کود است و ربطی به فساد و خرابی آن نخواهد داشت و به راحتی میتوان از آن استفاده نمود.